![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: FURMANEK | Następne hasło: FURMANKA » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
FURMANIĆ (2) vb impf
a jasne.
Fleksja
| indicativus | ||
|---|---|---|
| praes | ||
| sg | ||
| 1 | furmanię | |
| 3 | furmani | |
praes 1 sg furmanię (1). ◊ 3 sg furmani (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.
Znaczenia
Być furmanem, trudnić się przewozem; aurigare Mącz; factitare, facere vecturam, vecturis vivere, vellaturam facere Cn (2): Myeſchka yeſzcze y dziſz then pawel wlowiczu a furmany LibMal 1548/140; Aurigo Furmánię. Furmáńſtwem ſie obchodzę. Mącz 21a.
Formacja współrdzenna: przefurmanić.
KK