Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: GAŁĘZOWATY

Następne hasło: GAŁĘŹNY »

GAŁĘŹNIK (1) sb m

Fleksja

N sg g(a)łęźnik.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.; poza tym XVIII w. w innym znaczeniu.

Znaczenia

1. Zasługujący na śmierć przez powieszenie; łotr
2. [Pisklę, które uczy się latać]

1. Zasługujący na śmierć przez powieszenie; łotr: Sceleratus ‒ Niecznotliwi, gałeznik. Calep 952a.

2. [Pisklę, które uczy się latać: Niezły też bywa [krogulec] ktory zwiodſzy ſie/ za matką od gałęzi lata do gałęzi/ thego zową gałęznik Cresc 1549 [611] (Linde).]