[zaloguj się]
[pdf]

AKCYDENCYJA (2) sb pl t

-cya : -tia (1 : 1).

Nagłosowe a jasne (1 r. nie kreskowane), końcowe prawdopodobnie pochylone; tekst nie oznacza é.

Fleksja
sg
N akcydencyjå
A akcydencyjå

N akcydencyjå (1). ◊ A akcydencyjå (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu: akcydencyje, w innym znaczeniu.

fil. Przypadłości, cechy niekoniecznie z istotą rzeczy związane [accidens Łac śr] (2):
Szereg: »akcydencyja albo osoby; osoby albo akcydencyja« (1 : 1): chleb nie zoſtáie chlebem/ áni wino winem/ iedno zwirzchnie áccidencya álbo oſoby/ iáko białość/ wielkość/ okrągłość y ſmák chlebá y winá/ [...] zoſtáią. WujJud 164, 164.

DM