[zaloguj się]
[pdf]

GŁOWCZYZNA (4) sb f

o pochylone.

Fleksja
sg pl
N główczyzny
A główczyznę
L główczyznie

sg A główczyznę (2) [w tym: -e (1)]. ◊ L główczyznie (1). ◊ pl N główczyzny (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII – XIX w.

praw. Kara pieniężna za zabójstwo płacona krewnym zabitego (4): A tak yako on blyſky bedacz ktemv zebi on tich zabytich glowczizne poziſkal, [...] ządal nas wtim zebichmi daly kv wam [...] lyſt zebimu sye ſprawiedlywoſcz stala LibLeg 11/93v; iáko ſą Polſkie głowcżyzny [numi Polonici] zdorocżnym śiedzeniem złącżone ModrzBaz 79v; SarnStat 1167.
Zwrot: »zapłacić głowczyznę« (1): záś mężoboyce/ zápłáćiwſzy głowcżyznę [pecunia pro capite soluta] gárdłá y cżći nietrácą. ModrzBaz 6v.

KW