Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: GNAROWAĆ

Następne hasło: [GNAROWAN] »

[GNAROWAĆ SIĘ vb impf

Zawsze się.

Oba a jasne; teksty nie oznaczają ó; o jasne.

inf gnarować się. ◊ praes 1 sg gnaruję się.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Znaczenia

1. [Postępować w należyty sposób]
2. [Skromnie żyć, poprzestawać na małym]

1. Postępować w należyty sposób; gerere negotium bene, gerere rem suam feliciter a. cum cura Cn [z czym]: Tak się to dziecię umie z tym koniem gnarować, iżby też i z dzieciństwa przy tym ustawnie był HistOtton 44.

2. Skromnie żyć, poprzestawać na małym; colere vitam inopem, vitam tolerare a. trahere quoquo modo Cn: Gnáruię ſię/ Tenuiter vivo, egre victum tolero. Volck Fff3v.]