[zaloguj się]
[pdf]

AKWILO (9) sb m

Zawsze -qu-.

Prawdopodobnie a jasne, o jasne; pisane dużą literą.

sg N akwilo (4). ◊ G akwilona (1). ◊ D akwilonowi (1). ◊ pl G akwilonów (1). ◊ D akwilonom (1). ◊ A akwilony (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Wiatr północny [aquilo – z północy wiatr Murm, BartBydg; aquilo – wiatr ktory z północy wieje Mącz 13c; aquilo – wiatr z północy Calep; wiatr północnemu poboczny ku wschodowi ‒ aquilo Cn] (9): ná niezścigniónych Skrzydłách latał [pan] Aquilonów nieuieżdżónych. KochPs 23; Ci z kráiów Aquilonom podległych/ á owi Z pól nákłonionych ku południowi. KochPs 164; Eurus/ Notus/ Zephirus/ y Aquilo oſtry: Cztérzey brácia przy woźie [świata] idą KochMRot C; GrochKal 3; KołakCath C2v; Ten áffekt [gniew] podobien ieſt Aquilonowi ktory dmie z pułnocy/ á ieſt wiátr popędliwy y mroźny/ ktory twárdą źimę y trzáſkaiące mrozy pobudza. KlonFlis A4v, B3v.
Przen (2):
a) Północna strona świata (1): Prózno ſye ſławy álbo ode wſchodu/ Albo ſpodźiéwáć od ſłońcá zachodu: Ani z południá przyidźie/ áni oná Od Aquiloná. KochPs 111.
b) Mieszkaniec krain północnych; tu Moskal (1): mym zdániem prętkobyſmy Tátárzyná zbyli/ Aquiloby nam wrychle powolen był GrabPospR N2.

Synonimy: boreas, siewier.

WG