[zaloguj się]
[pdf]

GNIEWNIK (4) sb m

Teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg pl
G gniewnika
D gniewnik(o)m
A gniewniki

sg G gniewnika (1). ◊ pl D gniewnik(o)m (1). ◊ A gniewniki (2).

Sł stp w innym znaczeniu, Cn brak, Linde XVI w.

Winowajca, człowiek, który pobudza nas do gniewu; przeciwnik (4): LubPs F, ee5v; Odpuść winy náſze nam grzeſzniko(m)/ iáko y my cżynim ſwym gniewnikom ArtKanc P8.
Szereg: »gniewnik a sprzeciwnik« (1): Tylko tego potwirdzáiąc á to okázuiąc/ iż to wſzytko było nic nie płatno v Bogá Oycá iego/ od cżłowieká nędznego/ iáko od gniewniká á iáko od ſprzećiwniká RejPos 10.

Synonim: sprzeciwnik.

MM