« Poprzednie hasło: GNIEWNIWY | Następne hasło: GNIEWNOĆ » |
GNIEWNO (9) av
e oraz o jasne.
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
- Wywołując gniew (9)
gniewno komu = ktoś się gniewa; aegre a. male habet aliquem, aliquid Mącz, Cn; irasci, ringere, succensere Mącz; aegre alicui est aliquid, aegre a. moleste a. iniquo animo ferre, graviter (et acerbe) accipere a. ferre, inique a. indigne a. ingrate a. indignanter ferre, subirasci Cn (8): Alexander odpowiedział/ dla thego mi ieſth gniewno krolowa iż miecżá nie mam. HistAl L7v; RejFig Ee3v; Mącz 205c, 356c, 426d; BudBib Ps 17/7[8]. Cf gniewno komu na kogo.
gniewno komu na kogo (2): Rzecże potym Libertas/ ách moy miły brácie/ Aż mi wierę ſłucháiąc bárzo gniewno ná cie. RejWiz 68v. Cf gniewno komu na kogo o co.
gniewno komu na kogo o co (1): Irascor, Gniewam ſie/ yeſtem gniewien. Irascor tibi istud dictum, Gniewno mi ná cię o to słowo. Mącz 174c.
MM