[zaloguj się]
[pdf]

ALBA (13) sb f

Pisane dużą literą (11 r.), prawdopodobnie nagłosowe a jasne, drugie jasne.

Fleksja
sg pl
N alba
A albę alby
L albie

sg N alba (5). ◊ A albę (3). ◊ L albie (2). ◊ pl A alby (4).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

Część stroju liturgicznego, długa biała szata wkładana przez duchownych katolickich pod ornat; alba Mymer1 Murm; alba kapłańska – vestis religiosa lintea, poderis Cn (13): Alba eyn alb Albá Murm 128; Mymer1 7; [któż wam wymyślił] Ty Ornaty/ Kápy/ Stuły/ Humerały/ Rokiety/ Dalmátyki/ Alby/ Komże KrowObr 106v, 106, 109; BielKron 34 [2r.]; Krol iáko Kápłan w Ornacie/ w Albie/ w Dálmátice/ S Humerałem StryjWjaz Cv, C4v; MWilkHist D4v, H2v; Alba wyraża: onę błazeńſką ſzátę/ ktorą zá Herodowym roſkazániem ná P. Iezuſá z natrząſániem włożono. LatHar 80, 78.

TZ