[zaloguj się]
[pdf]

GOLA (5) sb f

Fleksja

L sg goli (5).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Otwarta, goła przestrzeń; apertum, propatulum Cn (2):
Wyrażenie przyimkowe: »na goli« = na zewnątrz, poza czymś; na widoku; in aperto, in promptu Cn (5): Bo głowá tonie w morzu/ nogi ma ná goli KochPhaen 22.
~ Zwrot: »zostać na goli« (1): gdyż ſie żadną miárą, żadnym obyczáiem nie zmieśći, áni wybuduie wſzytká máteria Státutowa, zoſtánie iey śiłá ná goli, y nie będźie ſie rzecz po ſzwie prółá. SarnStat *6.
[Szereg: »na goli i na jaśni«: NApierwey to rozumieć mamy/ że przyrodzenie ſamo wielki wzgląd á wielką baczność miáło ná ćiáłá náſze/ bo twarz náſzę/ y inſze wſzytko náſze wyobráżenie/ ktore iedno vcżćiwą oſobę mieć miáło/ to nágoli y náiaśni poſtáwiło. CiceroKosz 66 (Linde).] ~
W przen (3):
Zwrot: »zosta(wa)ć (się) na goli« [szyk zmienny] (3): TYch iuż nam práwie máło zoſtáło ná goli/ Iedne zbito á drudzy pomárli w niewoli. PaprPan Zv; bo tym obycżáiem zoſtoi śię ná goli oná roſtropność [Hinc enim prudentia itta existet] ModrzBaz 8; SarnStat 549.

ZZa