[zaloguj się]
[pdf]

GONIWIATR (1) sb m

Fleksja

N pl g(o)niwiatrowie.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Człowiek poświęcający się nieistotnym sprawom [cf GONIĆ SIĘ Zwrot: »za wiatrem się gonić«]: Aći goniwiátrowie tegoż Ducha ś. przą/ bydź nietylko Bogiem/ ále áni perſoną ábo rzecżą przez śię będącą: ále tylko dárem Bożym/ á boday nie wiatrem. PowodPr 34.

ZZa