Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: GOROLEŚNY

Następne hasło: 1. [GOROWAĆ] »

GOROLOTNY (3) ai

Pierwsze o pochylone, pozostałe jasne.

Fleksja

sg
m	N		n	N	gorolotné
m	G	górolotnégo	n	G

sg m G górolotnégo (1). ◊ n N gorolotné (1). ◊ G górolotnégo (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia

1. Wzbijający się w niebo, poruszający się wysoko w górze (2)
2. Wspaniały, znakomity, najwyżej wyniesiony (1)

1. Wzbijający się w niebo, poruszający się wysoko w górze; altivolans, altivolus Cn (2):

Wyrażenie: »słońce gorolotne« (2): Króleſtwo [...] Twégo królá będźie trwáło/ Poki ſłońce górolotné Poprowádźi látá wrotné. KochPs 212, 110.

2. Wspaniały, znakomity, najwyżej wyniesiony (1): ANNę Z MIROVVA/ którą zacny ród y cnotá/ Vrodá/ obyczáie/ áż pod ſámé wrotá Górolotnégo domu wynoſzą bez miáry OstrEpit A2v.

Cf GORLETNY

ZCh