[zaloguj się]
[pdf]

[GRADOTŁUCZ sb f a. m

a oraz o prawdopodobnie jasne (tak w gradobicz).

Fleksja
sg pl
N gradotłucz gradotłucze

sg N gradotłucz. ◊ pl N gradotłucze.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Gradobicie; tu przen: nieszczęście, klęska: Abowiem by śię Bog wſſechmogący niegniewał na nas za wyſtępki naſſymi/ nigdy by nas nienalegały tak częſte a ćięſkie niedoſtatki i gradotłucze docześne/ iakowych barzo wiele około śiebie na oko zawſſe widźiemy OrszakPos 93v; A przetoż też prze niedowiarzſtwo ono ſwoie wiele złego wrzeczy poſpolitei vczynił i wiele ſpraw pożytecznych opuśćił/ abowiem złemu na drogę zachodźi/ nędza/ gradotłucz/ i nieſſcześćie OrszakPos 173.

Cf GRADOBICZ]]

KW