« Poprzednie hasło: GRANICZNIK | Następne hasło: [GRANICZONY] » |
GRANICZNY (99) ai
a jasne (w tym 2 r. błędne znakowanie).
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | graniczny | f | N | graniczn(a) | n | N | graniczné |
G | gránicznégo | G | granicznéj | G | gránicznégo | |||
D | D | graniczn(e)j | D | |||||
A | graniczny, graniczn(e)go | A | graniczną | A | graniczné | |||
I | I | graniczną | I | |||||
L | graniczn(e)m, granicznym | L | L | granicznym |
pl | ||
---|---|---|
N | m pers | graniczni |
subst | graniczné | |
G | granicznych | |
A | m pers | graniczn(e) |
subst | graniczné | |
I | m | granicznémi |
n | graniczn(e)mi | |
L | granicznych |
sg m N graniczny (7). ◊ G gránicznégo (6); -égo (2), -(e)go (4). ◊ A graniczny (2), graniczn(e)go (1). ◊ L graniczn(e)m (I) ComCrac, granicznym (1) BielKron. ◊ f N graniczn(a) (4). ◊ G granicznéj (3); -éj (1), -(e)j (2). ◊ D graniczn(e)j (1). ◊ A graniczną (2). ◊ I graniczną (2). ◊ n N graniczné (3); -é (1), -(e) (2). ◊ G gránicznégo (6); -égo (4), -(e)go (2). ◊ A graniczné (2); -é (1), -(e) (1). ◊ L granicznym (1). ◊ pl N m pers graniczni (2). subst graniczné (11); -é (9), -(e) (2). ◊ G granicznych (17). ◊ A m pers graniczn(e) (2). subst graniczné (18); -é (9), -e (1), -(e)(8); -é : -e SarnStat (8 : 1). ◊ I m granicznémi (2); -émi (1), -(e)mi (1). n graniczn(e)mi (1). ◊ L granicznych (4).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.
»kopiec graniczny« (2): Kopce grániczné. SarnStat 1309, 472.
»miedza graniczna« (1): iż té znáki ſtáré ſą y prawdźiwé grániczné między dobrámi temi/ ábo ſtárą śćiáną/ ábo miedzą grániczną y kopce ſtáré/ wedle których znáków poſseſsią ſwoię y vżywánié wywiéźdź ma SarnStat 1176.
»miejsce graniczne« (3): A gdźieby która przywiléy miáłá/ álbo iákié liſty/ álbo zapiſy ná gránice/ álbo ná pewné mieyſcá grániczné/ to ieſt vroćiſká pewné/ tá ſtroná będźie miáłá początek do powodu probowáć/ y podeprzéć té gránice SarnStat 473, 1176 [2 r.].
»rzeka graniczna« (2): tedy oná rzeká ma być gránicą/ kthorey máią obiedwie wśi vżywáć iáko rzeki grániczney UstPraw Iv; SarnStat 945 marg.
»słup graniczny« (1): gdzie theż tám w pośrzodku Oſsy rzeki poſtáwił ſłnp żelázny áż do morzá ktore zowiemy Báltenm gránicżny BielKron 345.
»ściana graniczna« = decumanus limes Mącz (2): Mącz 194a; iż té znáki ſtáré ſą y prawdźiwé grániczné między dobrámi témi/ ábo ſtárą śćiáną/ ábo miedzy grániczną SarnStat 472.
»znak (a. znamię) (jest) graniczny(-e)« (22): Gdyby kto kopce rozſypał albo iákie inſze znáki grániczne pokáźił/ táki temu ktoby go pozwał przepada od káżdego kopcá álbo znáku narożnego trzy grzywny UstPraw Iv; Gdy kto vkaże liſt Commiſfárſki przes nas potwierdzony/ ktoryby znáczył známioná grániczne álbo liſt zá pieczęćią Podkomorzego álbo Panow ſądowych UstPraw I2v, Iv; á od inych kopców rozrzuconych y znáków którychkolwiek gránicznych [signis quibuscunque metalibus JanStat 422] ſkáżonych y popſowánych/ po dwánaśćie groſzy ma zápłáćić. SarnStat 471, 458, 462, 469, 472 [4 r.], 473 [2 r. ] (19).
»prawo graniczne« (5): Zygmunt Krol w iednoſtáyność práwo grániczne przywodzi SarnStat 460, 5, 227, 455, 456.
»proces graniczny« [szyk 5 : 1] (6) : Trzećia część proceſſu gránicznégo po ſkończeniu sypánia gránic SarnStat 456, 460, 464, 468, 472, 1308.
»rozdzielenie (a. rozdział) graniczne(-y)« = limitatio Calep; distinctio limitum JanStat (3): Limitatio ‒ Rozdziął graniczni, przegroda. Calep 605a; TO téż obiecuiemy: iż wſzyſtkim proſzącym od nas gránic álbo rozdźielenia gránicznégo [...] damy dwu Przełożonych/ álbo Vrzędników/ y Podkomorzego SarnStat 839 [idem] 910.
»sąd graniczny« (1): Aieſliby też kto proſtego rządu abo ſtanu czloviek na ſprawie a ſądzie granicznem, abo ynnem przecziwko Commiſſarzom ſie rzuciel ſlovy a nievczcziel, taki ma bycz viezą abo ſiedzeniem do polroka karąn ComCrac 17v.
praw. »roki graniczne« (2): iż od tych czáſów Podkomorzowie wſzyſtkich źiem/ wſzyſtkiégo króleſtwá/ Roków gránicznych [terminos graniciales JanStat 421] ſámi przez śię zá ſwym chceniém przećiwko porządku práwá/ nie máią przekłádáć SarnStat 463 [idem] 936.
W charakterystycznych połączeniach: graniczna(-j, -e) kraina, krolestwo, ludzie, miasto (2), pan, sprawiedliwość, ziemia (2), złodziejstwo.
»sjem (a. sejm) graniczny« (3): MetrKor 40/824; y raczil bil iego Kro. rn. the rzecz na Syem granyczny odlozicz. LibLeg 11/182v, 11/181v.
»starosta graniczny« (1): Alye y theraſz gdi pan Voyewoda smowy czaſz seymowy Stharoſthamy granycznemi yego Kro. m. bedzye raczil pani ſzwe kthemv czaſſv poſlacz. LibLeg 11/182.
»starostwo graniczne« (1): Item ktho Bądzye mocz szobye lysth za swoya skodą v ſtarosth wyprawycz granycznych MetrKor 34/135.
»zamek graniczny« [szyk 5 : 1] (6): [Krzyżacy] wźięli y oprawili dwa zamki gránicżne pod Litwą BielKron 369, 362v, 408, 417, 418; Ano bierze Zamki gránicżne cum magna ignominia Regni ActReg 8.
»żołnierz graniczny« (1): Limitanei milites ‒ Zołnierze graniczni. Calep 604b.
graniczny czemu (1): A Potym woły/ ktore pędzą z Mázowſz y źiemi Polſkich Mázowſzu gránicżnych/ przez Wártę y Kozminek máią bydź pędzoné przez Káliſz SarnStat 982.
W charakterystycznych połączeniach: graniczny(-a) narod, pan (2), puszcza, ziemia.
W funkcji rzeczownika (1): Wnet wzgárda od granicznych y od ſwoich będzie/ Ziemiá Pomorſka s Pruſką wnet od nas odeydzie. MycPrz I Bv.
Synonim: 4. sąsiedni.
Cf GRANICKI
AL