[zaloguj się]
[pdf]

GRUBKA (2) sb f

Fleksja
sg
N grubka
A grubkę
L grubce

sg N grubka (1). ◊ [A grubkę.] ◊ L grubce (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z tych samych przykładów).

Dem. od „gruba” ‘bruzda, skiba, grzęda’, też: kopczyk, kupka ziemi (2): Exgrumo, Dicuntur cochleae grumos eruentes, Lieść á mknąć ſie po ziemi pod skorupą/ álbo grubká zyemna. Mącz 110d; Ale choć ná iedney grubce/ Piołyn/ Wilcze łyko/ Portuláká/ Bielón/ Ogórek/ Lákrycya: iedno gorzkie/ drugié ſłodkié Oczko 4; [Cżyżowy ſparek ma być podekrzem/ á tám mu maſz to ieſt ptaſzkowi vlepić grubkę z źiemie iákieykolwiek/ a támże będzie ſparek ná tey grubce CygMyśl G4].

KW