[zaloguj się]
[pdf]

GRUCA (11) sb f

Fleksja
sg pl
N gruca
G gruce
A grucę gruce
I grucą

sg N gruca (5). ◊ G gruce (2). ◊ A grucę (1). ◊ I grucą (2). ◊ pl A gruce (1).

Sł stp (aneks), Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Krupy jęczmienne lub owsiane (z niem. Grütze); groellus BartBydg (11): BartBydg 66; FalZioł I 43b; Mącz 20a; názáiutrz wſtawſzy zieść garść gruce ſucho SienLek 103.
Wyrażenie: »gruca jęczmienna« (2): Też ſok chmielow z gruczą ięczmienną/ ieſth tho dobra grucza tym ktorzy miewaią bolenie głowy FalZioł I 72d, V 88.
a. Potrawa, papka z tych krup; avenacea puls, granatum, granea Cn (5): Przy tym Mamka ma iadać wilgotne karmie. Iako ſą polewki, to ieſt/ Grucza/ Migdałowa polewka FalZioł V 40; vcżyń iakoby rzadkie ciaſto/ albo gęſtą gruczę FalZioł V 89, I 72d, V 82; SienLek 15v.

Synonim: krupa.

KW