[zaloguj się]
[pdf]

GRUCHAĆ (4) vb impf

Fleksja
inf gruchać
indicativus
praes
sg
1 gruchåm
3 gruchå

inf gruchać (1). ◊ praes 1 sg gruchåm (1). ◊ 3 sg gruchå (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.

Wydawać głos (o gołębiu); gemere Mącz, Cn; garrire Mącz; minurire, plausitare Cn (4): Garrio, Ládá co mówię [...]. Sed quando refertur ad aves, Grucham/ ſzczebiecę yáko ptacy czinią gárdły. Mącz 142c; Gemit turtur, Synogarliczká grucha. Mącz 143b.
W przen (2): żnáć iż y ſynowie/ z gniazdá Gołębiego/ Bo więc vmieią grucháć/ gdy potrzebá tego. RejZwierz 82.
Zwrot: »gołębiego gruchać« (1): CHociay ten ćicho dybiąc/ Gołębiego grucha/ A z dáleká gdzye młocą/ rzkomo niechcąc ſłucha. RejZwierz 81.

Formacje współrdzenne: gruchnąć; pogruchotać, zgruchotać się; pogruchotować się.

Cf GRUCHANIE

KW