[zaloguj się]
[pdf]

GRZĄDKA (5) sb f

Fleksja
sg pl
G grządek
A grządkę grządki

sg A grządkę (3). ◊ pl G grządek (1). ◊ A grządki (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Dem. od „grzęda”:
1. Drążek dla ptactwa domowego (2): [W śćienie máią być nábite kołki albo grzędy nagotowáne ku śiadániu ptakom/ ábo dwie żerdźi ku śćienie pochyłe przyſtáwiwſzy nawięzáć po przeko grządek/ iáko cżynią ku wieſzaniu ſzat. Cresc 1571 591 (Linde).]
Przen: Zaszczyty, godności (2): RejWiz 60; Ná grządkę ſie iáko Kur/ nigdy nie wſpináią/ Iedno ſwe powinnośći/ ná bácżnośći máią. RejZwierz 83v.
2. Kawałek ziemi uprawnej o wyraźnie zaznaczonych granicach; areola, pulvinulus Cn (3): grządki nadobnie każeſz pokopáć/ nie cżyńże ich owák kołpakiem názbyt wyſoko/ bo y wodá ſnádnie z nich ſpłynie/ y w głębokiey broździe nic nigdy nie będzie. RejZwierc 107v, 107v.
W przen (1): Iáko przekop wody weſzłám do ráiu. Y rzekłám/ Odwilżę známienity ogrod moy/ á pokropię ſpráwiedliwą grządkę moię [inebriabo prati mei fructum Vulg]. BudBib Eccli 24/36[42].

Synonimy: 2. leszka, zagonek.

Cf GRZĄDECZKA

ZCh