[zaloguj się]

GUBAĆ SIĘ (1) vb impf

Fleksja

inf gubać sie.

stp brak, Cn s.v. gubię się, Linde XVII w. (z Cn).

Podciągać opadającą odzież; attollere pallium, substringere fluentes sinus Cn: IEden pan iechał ſobie/ á przy drodze Dąb ſtał/ Y poźrzał kęs ná ſtronę/ áno zá nim chłop ſrał. Pocżnie ſie proſtak gubáć RejFig Dd3.

KW