Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [ALTARYJA]

Następne hasło: [ALTARYŚCIN] »

ALTARYSTA (4) sb m

-ry- : -ri- (2 : 2); -st- : -sth- (3 : 1). Pisane dużą literą 3 r.

Prawdopodobnie wszystkie a jasne.

Fleksja

	sg	pl
N	altarysta	altarystowie

sg N altarysta (3). ◊ pl N altarystowie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.: altarzysta, ołtarysta.

Znaczenia

1. Duchowny, pełniący obowiązki przy określonym ołtarzu i pobierający związane z tym dochody (2)
2. Sługa kościelny spełniający niższe posługi (2)

1. Duchowny, pełniący obowiązki przy określonym ołtarzu i pobierający związane z tym dochody [altarista Łac śr] (2): KrowObr 36v; káżdy Pręłat/ Kánonik/ Altáriſtá/ Pleban/ Wikárij y którékolwiek beneficium máiący [...] ieſli vmrze w piérwſzé trzy kśiężyce Roku [...] niech ma czwartą część wſzyſtkich dochodów/ wedle prawdźiwégo ſzácunku ſwych beneficiy: SarnStat 191.

2. Sługa kościelny spełniający niższe posługi; hierodulus Murm, BartBydg (2): Hierodulus ein altardiener Altáryſta Murm 173; BartBydg 68v.