[zaloguj się]
[pdf]

HANDLOWNIK (10) sb m

a oraz o jasne (w tym w a 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
sg pl
N handlownik handlownicy
A handlowniki
I handlowniki(e)m

sg N handlownik (7). ◊ I handlowniki(e)m (1). ◊ pl N handlownicy (1). ◊ A handlowniki (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII(XVIII) w.

1. Człowiek trudniący się handlem; handlarz, kupiec (9): mamy tedy pięćiorákowe ludźi ktorzy Polſkiego Kroleſtwa vżywáią: ieſt pierwſzy Krol/ wtory Duchowny/ trzeći Ziemiánin/ czwarty Hándlownik/ piąty Kmieć OrzRozm V2, V2, V2v [3 r.], V3; Mártáhuzámi w Węgrzech te złodzieie [= handlarzy niewolników] zową/ Hándlowniki nieſzcżęſne/ zarázę domową. KlonWor 26.
Przen (2): Bo ten ieſt ſtan poſpolity Acz wnim ieſt Lud rozmaity. Ale ienak niemal wſyſczy Są na ſwieczie handlowniczy. RejKup b7v; Nędzny hándlownik tho ná ſwiecie bywa/ Co ſwiętą cnotę ſzaleńſtwem pokrywa. RejZwierc 214v.
2. Pośrednik (1): Sequester item, Yednacz który bierze miedzy ſtronámi yednánie/ też ten ktory wyrozumiawſzy dobrze rzecz ſądowną powodney ſtroney/ bierze yą ná ſię á przed prokuratorem przedkłáda y náucza yáko yą ſpráwowáć á czego ſie dzierżeć ma. Handlownik miedzy ſtroną á miedzy prokuratorem może być zwan. Mącz 384c.

Synonimy: 1. kupiec, jednacz.

KN