[zaloguj się]
[pdf]

HAUST (5) sb m

håust, haust-.

Fleksja
sg pl
N håust hausty
G haustu haustów
A håust

sg N håust (1). ◊ G haustu (1). ◊ A håust (1). ◊ pl N hausty (1). ◊ G haustów (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Łyk, przełknięcie; ilość płynu, którą można na raz przełknąć [haustus – czerpanie Mącz 153c; – czerpanie, trunek Calep; czerpanie, picie, połykanie, trunek ‒ haustus Cn] (5): á ieſliby to komu hauſt béł wielki/ rozdwoić/ á Ciátum/ co ieſt kieliſzek/ ná raz wypić Oczko 20; á ták go potwiérdźiwſzy/ rózdźielnie mu [choremu] wodę dáć pić/ áby żołądek powoli przymował/ á wodné háuſty/ ieden drugi potrącał Oczko 20; á pićié tákowé/ ieſli przezedni/ ieſli co dźiéń być ma/ dyſputuią Włoſzy: przeto/ że nieſpoſobné żołądki/ do otrzymánia tákich háuſtów máią. Oczko 21, 20, 38v.

Synonim: łyk.

BZ