Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ANICIEM

Następne hasło: [ANIEBNIE] »

ANIĆ (18) cn i pt

a jasne (w tym 1 r. błędne znakowanie).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Znaczenia

I. Spójnik wiążący współrzędne części zdania pojedynczego oraz zdania składowe w zdaniu złożonym uwydatniając stosunek łączny (14)
- 1. Łączy części zdania pojedynczego (2)
  - a. W zdaniu z orzeczeniem zaprzeczonym partykułą „nie” (1)
  - b. W zdaniu z orzeczeniem nie zaprzeczonym partykułą „nie” (1)
- 2. Łączy zdania składowe (12)
II. W funkcji partykuły wzmacniającej przeczenie ‘i nie, nawet nie’; w zdaniu z orzeczeniem nie zaprzeczonym partykułą „nie” (4)

I. Spójnik wiążący współrzędne części zdania pojedynczego oraz zdania składowe w zdaniu złożonym uwydatniając stosunek łączny (14):

1. Łączy części zdania pojedynczego (2):

a. W zdaniu z orzeczeniem zaprzeczonym partykułą „nie” (1): A Ty ktorego ćię ią nie vmiem miánowáć/ [...] ánić ſię ſpráwowáć. CzahTr 2v.

b. W zdaniu z orzeczeniem nie zaprzeczonym partykułą „nie” (1):

Połączenie: »anić ... abo«: Boć zaiſte toſz i święty Paweł do Rzymianow piſząc w x. ca mowi/ anic ieſt prawem Chrześcjaninem abo pana Chriſtuſowem miłoſnikiem/ ktory prawdy iego niechce vſty wyznawáć MurzHist G2v.

2. Łączy zdania składowe (12):

a. Pierwsze zdanie składowe z orzeczeniem zaprzeczonym partykułą „nie” (4): Tácy co łatwie zbieráią/ Nigdyć o Bogá niedbáią: Anić máią w ſobie wiáry BierEz L3; SienLek 34v.

Połączenia: ».... anić ... ani ... ani«: y nie noſzęć tego gdy ieſtem w ſwem pokoiu. A nićiem ia niewolnicá twa iádłá v ſtołu Amánowego/ anim pomagáłá biesiady Krolowi wielkiemu/ á nim pijáłá winá z ofiar ich. BudBib Esth 14/16.

»anić też«: wſtakocie te^o twoy miſtrz nieucżyl/ anitz téż tego zaſlużyl? OpecŻyw 83.

b. Zdania z orzeczeniem nie zaprzeczonym partykułą „nie” (7): Płácżę mężá vmárłego: Anićbych ták żáłowáłá/ Ale żem go miłowáłá. BierEz G4v; BierRozm 24; MurzHist K2v; Bo cokolwiek pod niebem ná dole widzimy/ To ieſt wſzytko odmienne o tym wſzyſcy wiemy. Anić tu ieſt ná ſwiecie żadna rzecż ták trwáła/ Aby ſie s cżáſem márnie kiedy nie ſpádáłá. RejWiz 136v; Leop Ios 7/12; BibRadz 1.Reg 1/15; SienLek 37v.

c. Zdania składowe z orzeczeniami zaprzeczonymi partykułą „nie” (1): nic to nigdy v twego Páná płatno nie będzie/ ánić nigdy nie pomoże tobie dworne o Máyeſtacie iego gadánie RejPos 194.

II. W funkcji partykuły wzmacniającej przeczenie ‘i nie, nawet nie’; w zdaniu z orzeczeniem nie zaprzeczonym partykułą „nie” (4): BierRozm 8, 14; á kráwiec powiedzyał/ Aniciem go igłą tknął RejFig A3v; BibRadz 1.Cor 15/16.