[zaloguj się]
[pdf]

IMPERATOR (3) sb m

Teksty nie oznaczają é oraz ó; a pochylone.

Fleksja
pl
G imperåtor(o)w
inne sg N (lat.) - imperator; pl A (lat.) - imperatores

G pl imperåtor(o)w (1). ◊ (lat.) sg N imperator (1). ◊ pl A imperatores (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia
Cesarz, władca [imperator – cesarz Mymer1 11, Murm 174; – hetman, zwierzchny pan, cesarz; imperatores dicuntur omnes ‒ którzykolwiek jaką zwierzchność nad kim mają. Mącz 280c; imperator – najwyższy hetman nad wojskiem, cesarz, rozprawca Calep; cesarz ‒ caesar et augustus quasi augurio consecratus olim dicebatur, nunc imperator summus christianorum caesar vocatur; hetman wielki ‒ summus imperator, imperator castrorum; imperator et administrator belli gerendi; rządźca, rządziciel, sprawca – imperator vitae et necis Cn] (3): ktorzy [cesarze pogańscy] opánowáwſzy rzecż poſpolitą Rzymſką/ wſzytkim władáli/ máiąc tytuł zwierzchniego Monárchy świeckiego gdy ie Imperatores názywano NiemObr 159; PowodPr 57.
Wyrażenie: »imperator rzymski« (1): Coż [...] wielu imperatorow Rzimſkich y Krolow przywiodło do okruth- nośći wykonánia nád tę Beſtyą (marg) Pochlebſtwo przicżyną Tyrańſtwá. (–) Phil G4.

TZ