[zaloguj się]
[pdf]

INAUGURACYJA (2) sb f

-cia (1), -tia (1).

Fleksja

A sg inåuguracyjå (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Obrządek lub akt uroczystego wprowadzania na wysoki urząd [inaugurare – wsadzić albo lepiej uwięzać kogo w jaki urząd Mącz 20d; inauguro – ofiaruję, poświęcam Calep] (2):
Szereg: »podnoszenie albo inauguracyja« (2): [Litwie i Polsce] ieden Pan ſpólnie roſkázowáć ma [...] od Polaków y od Litwy w Polſcze [...] obran będźie [...] á potym ná Króleſtwo Polſkié pomázan/ y Koronowan w Krákowie będźie. A obiéránié y podnoſzenié Wielkiégo Kśięſtwá Litewſkiégo/ któré przedtym oſobné bywáło w Litwie/ áby iuż ták vſtáło: żeby y znák żaden álbo podobieńſtwá nápotym nie było: z którégoby ſie pokázowáło álbo znáczyło podnoſzenié/ álbo Inaugurácia iáka Wielkiégo Kśiędzá. SarnStat 1011, 1020.

Synonimy: podnoszenie, powyższenie.

IM