[zaloguj się]
[pdf]

INOCHODNICZEK (4) sb m

Oba o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w inochodnik i w -ek).

Fleksja
sg
N inochodniczek
L inochodniczku

sg N inochodniczek (3). ◊ L inochodniczku (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z tych samych przyładów) s.v. jednochodnik; poza tym XVII w.: jednochodniczek.

Dem. od „inochodnik” (4): Niezáwádzy też koniczek Wałaſſek/ ynochodniczek Bo ſzkodá tey ſtárey duſſe Iż ſie ná złey ſzkápie kłuſſe RejRozpr F; Więc iuż konik nie twoyſki kiedy cudnie chodzi/ Iuż pan młody záchodząc z dáleká nań godzi/ Rádząc iż pánu oycu iuż inochodnicżek Lepſzyby/ bo ociążał wierę miłoſnicżek. RejWiz 57, 22v.
Przen: Łóżko (1): Azaſz też vbogi ſtárzec nie może ſobie nadobnych á ſtátecżnych á ſpokoynych przechadzek vżyć około ſtawkow/ [...]. A potym przyſzedſzy ſiadſzy ſobie v chędogiego ſtoliká ſmácżnych á pomiernych potrawecżek ſie náieść/ á potym ná ſwym przyrodzonym inochodnicżku/ ktory ná nogách pan/ ná białym á nadobnym łożecżku ſie przeieździć/ s cżeladką ſobie pomowić/ pożártowáć/ pokrothofilić. RejZwierc 164.

TZ