![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: INSTYGATOR | Następne hasło: INSTYGOWAĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
INSTYGATORSKI (3) ai
Zawsze -ti-.
a pochylone, o jasne.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| m | N | instygåtorski |
| pl | ||
|---|---|---|
| G | instygåtorskich | |
| I | m | instygåtorskiémi |
sg m N instygåtorski (1). ◊ pl G instygåtorskich (1). ◊ I m instygåtorskiémi (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
Przymiotnik od „instygator” ῾oskarżyciel publiczny᾽᾽; odnoszący się do instygatora (3): Artykułów Reyeſtr Inſtigatorſkich y formá pozywác [!] tákich. SarnStat 141, 449.
Wyrażenie: »urząd instygatorski« (1): INSTIGATOR. Vrząd Inſtigatorſki. SarnStat 140.
WG