Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: INSTYGATOR

Następne hasło: INSTYGOWAĆ »

INSTYGATORSKI (3) ai

Zawsze -ti-.

a pochylone, o jasne.

Fleksja

sg
m	N	instygåtorski

pl
G		instygåtorskich
I	m	instygåtorskiémi

sg m N instygåtorski (1). ◊ pl G instygåtorskich (1). ◊ I m instygåtorskiémi (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Przymiotnik od „instygator” ῾oskarżyciel publiczny᾽᾽; odnoszący się do instygatora (3)

Przymiotnik od „instygator” ῾oskarżyciel publiczny᾽᾽; odnoszący się do instygatora (3): Artykułów Reyeſtr Inſtigatorſkich y formá pozywác [!] tákich. SarnStat 141, 449.

Wyrażenie: »urząd instygatorski« (1): INSTIGATOR. Vrząd Inſtigatorſki. SarnStat 140.