[zaloguj się]
[pdf]

ANOĆ (3) cn i pt

cn (5), pt (3).

Obie samogłoski jasne.

Sł stp, Cn, Linde brak.

I. Spójnik; łączy zdania przeciwstawne (5): Ci ktorzy ich namniey máią/ Swoie cnoty obmawiáią: Anoć mowá nie pomoże/ Sámáćiem ſie rzecż okaże. BierEz M2, O3v; Proſtacżkowie mnimáią/ by to Bog ná zyemi/ Anoć nie wſzytko trawá chociay ſie zyeleni. RejWiz 189; BLądzą [...] ktorzy mowią/ Toć brzuchowi zdrowo/ co vſtom álbo gárdłu ſmáczno: ánoć ten ſmák wiele ku ſzkodźie przywodźi SienLek 16v, 12v.
II. Partykuła wskazująca; oto (3): y mowili ſpołem/ ánotz ydźye on co ſye mu ſni HistJóz A2; rzeką/ Anoć on cżłowiek ktory niekładł Bogá Spomocnikiem ſwoim. [Ecce homo] Leop Ps 51/9; SienLek 14.

AK