Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [INTYMOWAĆ SIĘ]

Następne hasło: [INTYTUŁOWANY] »

INTYTUŁOWAĆ (2) vb impf a. pf

o jasne.

Fleksja

praet
	sg
3	m	intytułowåł

praet 3 sg m intytułowåł (1). ◊ part praes act intytułując (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Nadawać tytuł (2)

Nadawać tytuł [intitulare Łac śr] (2): [compilator prawa duchownego w dekretach rzymskich] oſobné kśięgi Extrauagantes, intitułował SarnStat *4, *6.

Formacje współrdzenne cf TYTUŁOWAĆ.