[zaloguj się]
[pdf]

INWEKTYWA (6) sb f

-cti- (4), -kti- (2); -w- (3), -u- (3).

e oraz a jane.

Fleksja
sg pl
N inwektywa
G inwektywy
A inwektywę inwektywy

sg N inwektywa (2). ◊ G inwektywy (1). ◊ A inwektywę (3). ◊ [pl A inwektywy.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Zarzut, obraźliwe wystąpienie przeciw komu [invectiva Łac śr; invectivus – łający, złorzeczący Mącz 477d; – gromiący albo gromieniu służący – invectivus Cn] (6):

inwektywa przeciw komu (1): Mącz 5d cf Szereg.

inwektywa na kogo, co (5): Inwektiwá ná niewiernich niewſtydliwość. LubPs Q2; GórnDworz B3v; Ritwianſkic ono Derſlaw Woyewoda Krakowſki z Ianem Bratem Kaſztelanem Sendomierſkiem Marſzalkiem Koronnem gwoli R: P y Braciey ſwey mlodſzey/ invectiue na Krola vćinieli PaprUp E4, Iv, I3; [ná Duchowny ſtan inuectiwy cżyni. JungaRozwiąz 196].

W charakterystycznym połączeniu: inwektywę uczynić (3).

Szereg: »skarga albo inwektywa« (1): actio Ciceronis in Verrem Skárgá álbo inwectiwá Ciceronowá przećiwko Verreſowi Mącz 5d.

Synonimy: skarga, wymowka, zarzut.

TZ