[zaloguj się]
[pdf]

IRONIJA (3) sb f

Tekst nie oznacza ó.

Fleksja
sg
G ironij(e)j
A ironiją

sg G ironij(e)j (2). ◊ A ironiją (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI(XVIII) w.

Drwina, złośliwość, szyderstwo, zawarte w wypowiedzi pozornie aprobującej [ironeia Latine irrisio – naśmianie, opaczna rzecz, gdy jakoby insze mówiemy, a insze rozumiemy Mącz 174c; ‒ naśmiewisko Calep; szyderstwo, szydzenie; zmyślanie żartowne, nieszkodliwe; żart uczciwy, łagodny – ironia Cn] (3): Ieſt y oto tho Ironiey coś w rodzie/ kiedy ktho poſtępek ſzkárády cżiy/ cudnym przezwiſkiem názowie GórnDworz R2v; Też y oto to nieiáko do Ironiey należy/ kiedy kto rzecż iáko ieſth w ſobie wiedzącz/ inácżey/ á iákoby opák pyta/ áby tego kogo pyta/ ná tho/ żeby ſie wyznał/ wyciągnął. GórnDworz R3, R2.

Synonimy: naśmianie, naśmiewisko, szyderstwo, żart.

TZ