Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [IŻKOLWIEK]

Następne hasło: J »

IŻPAN (2) sb m

Fleksja

N sg iżpån (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Pan, członek warstwy uprzywilejowanej; w kalamburze utworzonym z połączenia wyrazów iż + pan w wyniku przekształcenia słowa „Hiszpan” (1)
2. W błędnej etymologii wyrazu Hiszpan (1)

1. Pan, członek warstwy uprzywilejowanej; w kalamburze utworzonym z połączenia wyrazów iż + pan w wyniku przekształcenia słowa „Hiszpan” (1): ieſli iáko pięknie ná nim [na panu] ſzátá leży/ tedy tákże [pochlebnik] drugiemu ſzepce: á prawdá iż práwy Hiſzpan. Bá prawdá nokciu iż Iżpan/ bo by był iż chłop/ tedyby thák nie chodził. RejZwierc 50v.

2. W błędnej etymologii wyrazu Hiszpan (1): HISZPANSKI ięzyk iáko iest od Włoſkiégo róznieyſzy, [...] ták záś iest poważnieyſzy y mężnieyſzy niż Włoſki, y właſnie ſie ięzyk z przyrodzeniem zſzedł, ták iż Etimologia ſłowá tego po náſzèmu Iż pan, bárzo nie od rzeczy. JanNKar C4v.