Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: JAŚNIENIE

Następne hasło: JAŚNIUCZKI »

JAŚNIUCHNY (2) ai

a jasne.

Fleksja

sg
m	N	jaśniuchny

pl
N	subst	jaśniuchn(e)

sg m N jaśniuchny (2). ◊ [pl N subst jaśniuchn(e)].

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Znaczenia

Dem. i intens. od „jasny”
- 1. O kolorze: białości (2)
- 2. [Wyraźny, zrozumiały, oczywisty]

Dem. i intens. od „jasny”:

1. O kolorze: białości; candidulus Mącz (2): Mącz 33b; CIebie ią luba Irene wſpomionę [...] Hederowe Wieńce lubią twe ſkronie/ Iáśniuchny twoy woz biełſze śniegu konie. RybGęśli C2.

2. [Wyraźny, zrozumiały, oczywisty:

Wyrażenie: »jaśniuchne słowa«: Obie ſtronie [Luteranowie i Zwinglijanie] wołáią/ że to ſą iáśniuchne ſłowa [o słowach Chrystusa: To jest ciało moje, które za was będzie wydane]: á ſkądże tedy tá niezgodá miedzy nimi? Obie stronie mowią/ że ie rozumieią [...] á wżdy ták dziwnie á ták rozmaicie rozni ſą od ſiebie. WujPosN 1584 373 (Linde).]

Cf JAŚNIUCZKI, [JAŚNIUSIENIECZKI]