[zaloguj się]
[pdf]

JEDNOISTNY (4) ai

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w jedno).

Fleksja
sg
mNjednoistny
Ijednoistnym
pl
A subst jednoistn(e)

sg m N jednoistny (2). ◊ I jednoistnym (1). ◊ pl A subst jednoistn(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.

teol. Wspólnej istoty (o osobach Trójcy Świętej); eiusdem essentiae Cn (4): Bo nie to ieſt iednoiſtny iáko oni dzierżą/ gdy ich dwá ſą ſobie podobni/ álbo iednácy/ ále gdy trzy perſony schodzą ſie w iednę exiſtentią álbo Iſtność. SarnUzn H4, H4v.

W połączeniu szeregowym (1): był [Chrystus] nie tylko człowiekiem/ iáko go oni ſobie málowáli/ ále też przyrodzonym/ iednoiſtnym/ y ſpołwiecznym Synem Bogá Oycá/ ktory go iuż poſłał. WujNT 299.

Wyrażenie: »Syn Boży z Ojcem jednoistny« (1): tym obycżáiem Syn Boży z Oycem nie może być iednoiſtny/ to ieſt oμoυσις SarnUzn H4.

Cf JEDNOISTOTNY

LW