[zaloguj się]
[pdf]

JEOGRAF (3) sb m

Zawsze ge-.

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w jeo-); a pochylone.

Fleksja
sg pl
N jeogråf
D jeogråf(o)m

sg N jeogråf (1). ◊ pl D jeogråf(o)m (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.: geograf.

Uczony zajmujący się opisem powierzchni Ziemi [geographus – popiśnik ziemie, ten który wie o położeniu ziem, morza i krainy popisuje Mącz 144c; krajopis – geographus Cn] (3): ieſzcże przed Bożym národzenim walcżyli Roxolani z krolem Pontſkim Medrydatem/ náznácżył to Strabo Geograf/ y Trogus hiſtorik. BielKron 336v; Hiſpanowie/ y Portugalczykowie/ [...] niewiádome przedtym ludziom y Aſtrologom/ także Geographom Wyſpy y Kráiny náleźli StryjKron 11, 21.

Synonim: popiśnik.

HJ