[zaloguj się]
[pdf]

JEST (2) sb m

e jasne.

Fleksja
sg pl
A jesty
I jest(e)m

sg I jest(e)m (1). ◊ pl A jesty (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII(XVIII) – XVIIIw.

Ruch ciała towarzyszący mowie, podkreślający treść wypowiedzi; czynność liturgiczna będąca składnikiem obrzędu; actio, gesticulus, gestus, motus corporis, pronuntiatio Cn [gestus ‒ obyczaje, pochutnawanie a poruchanie sobą Mącz 144d; ‒ uczynek, sprawa; – postawa, jakiej kto w mowie albo w swych sprawach pożywa Calep] (2): A kſiądz przedſię pocżął iakieś geſty ſtroić i duſzné nieprzijaciele wołaiąc poprziſięgać/ abo iako mowią zaklinać MurzHist P3; y zali on [Jan Ocieski, kanclerz koronny] wzroſtem/ geſtem/ y ięzykiem ku wielkiey oney wymowie ktorą w Vlyſeſſu ſwym Homerus ten że wielbi/ ſye nieurodźił? OrzRozm Q4.

HJ