« Poprzednie hasło: [APOSTROFA] | Następne hasło: APOSZTOLSKI » |
APOSTROFUS (2) sb m
Samogłoski nie kreskowane.
Fleksja
(lat.) A sg apostrofum (2).
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu: apostrof.
Znaczenia
Znak graficzny stosowany w pisowni włoskiej i francuskiej, sygnalizujący elizję samogłoski [apostrophus, Latine aversio, accentus collisivus, in fine alicuius dictionis denotans vocalem praecedentis esse elisam Mącz 13a] (2): Więc [ma włoski język] [...] apoſtrophum, ktorym vocalis przy wokaliſzu eliduią JanNKar C4; Accentów vżywa przy tym [francuski język] nie máło, y Apoſtrophum. JanNKar C4v.
KW