![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: KADZIĆ | Następne hasło: KADZIDLNICA » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
KADZIĆ SIĘ (2) vb impf
Zawsze się.
a jasne.
Fleksja
| inf | kadzić się |
|---|
| imperativus | |
|---|---|
| sg | |
| 3 | niech się kadzi |
inf kadzić się (1). ◊ imp 3 sg niech się kadzi (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
Otaczać się parą z naparzonych ziół lub dymem z palenia ich; tu jako zabieg leczniczy [czym] (2): przetłułwſzy [!] wſzitko ziele/ warz w wodzie ż godzine: a Potym pani niech ſie tym kadzi. FalZioł I 2b; Rutą záwżdy ráno ſye kádźić pomaga y w wieczor. SienLek 58v.
ZCh