[zaloguj się]
[pdf]

KAŁKUS (9) sb m

a jasne.

Fleksja
sg
N kałkus
G kałkusu
A kałkus
I kałkus(e)m
L kałkusie

sg N kałkus (1). ◊ G kałkusu (1). ◊ A kałkus (3). ◊ I kałkus(e)m (2). ◊ L kałkusie (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w.

Ług wapienny, wyługowany popiół, tania namiastka mydła; lixivia, lixivium Cn (9): Wezmi podrożniku/ á ſpal gi na popioł/ Potym z tego popiołu vcżyń kałkus czoby nie był barzo ſilny, Potym tego kałkuſu wezmi kwartę á włoż do niego trzy cżwierci łotu Dragantu Camphori także wiele [...], A tym ſie vmyway po łazni. FalZioł II 19a; SienLek 119, 121v [2 r.], 176.
W przen (3): A z mego iarzęcego wosku na poſwięczonym kałkuſie vlania ieſtem miłoſciam waſzem ti kxięgi vymyſlił LudWieś ktv; Miáłám dziś wodny ſtolec/ á iście obfity/ Byłby wam był ná głowę/ káłkus známienity. RejFig Bb7v; Tedy mi temu dźiwno/ iż w rzecży ták iáſney/ zálecáiąc tę wilcżą pokorę Papieſką chce X. K. ludźi bácżnych omamić: á oſtro pátrzące/ zámydláiąc im káłkuſem iákimśi ocży práwie náporząd záślepić żeby widząc nie widźieli CzechEp 333.

MM