Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KANFORA

Następne hasło: KANIA »

KANI (35) ai

a jasne.

Fleksja

sg
m	N	kani	f	N	kaniå, kani(a)	n	N	kani(e)
	G			G	kani(e)j		G	kani(e)go
	A			A	kanią		A
	I			I	kanią		I

sg m N kani (1). ◊ f N kaniå (3), kani(a) (9). ◊ G kani(e)j (17). ◊ A kanią (2). ◊ I kanią (1). ◊ n N kani(e) (1). ◊ G kani(e)go (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

Znaczenia

1. Przymiotnik od „kania” (4)
2. Zestawienia w funkcji nazw botanicznych (31)

1. Przymiotnik od „kania”; milvinus Mącz, Calep, Cn (4): Milvinae plumae, Kánie pierze. Mącz 221d; Albo weźmi kurzey żołći/ węgorzowey/ orley/ Sępiey/ kániey/ iáſtrząbiey SienLek 65; Calep 662a.

W przen: G sg n w funkcji okolicznika sposobu: »kaniego« = jak kania, nisko przy ziemi (1): A ten ſláchetny Sokoł narodu ludzkiego/ Mogąc buiáć wyſoko wlecże ſie Kániego. Tuż nád zyemią nizyucżko RejWiz 65v.

2. Zestawienia w funkcji nazw botanicznych (31):

»kania noga« = Plantago coronopus L. (Rost); pes milvi Mącz (3): Pes milui. Kania noga. Gaierfuſz. FalZioł I 112d, +4c; Mącz 293d.

»kania przędza« = Cuscuta epilinum Weihe, C. europaea L. et C. epithymum L. Murr. (Rost); kanianka, roślina pasożytnicza z rodziny kaniankowatych (Cuscutaceae); cuscuta FalZioł, SienLek; cassuta, epithymum, podagra lini Cn (28): Wodka Kaniey przędze. FalZioł +5b; Wezmi ſoku boragowe^go poł kwarty/ ieleniego ięzyku/ kaniey przędze/ rowno każdego po poł garſci FalZioł I 17c, I 2b, 28c, d [2 r.], żp, 29a [4 r.] (26); Kánia przędzá/ Cuſcuta, Flachs ſeyden SienLek 231v, X2.

Synonimy: »kania przędza«: kanianka, kanszuch.