Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [KANTAPORNE] (?)

Następne hasło: KANTARYDA »

[KANTAR sb m

Fleksja

A sg kåntår.

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII – XVIII w. w innym znaczeniu (homonim).

Znaczenia

[Jednostka wagi (centnar) na Wschodzie muzułmańskim, w dawnej Turcji równa około 56,4 kg (z tur. kantar <- arab. kintar <- łac. centenarius)]

Jednostka wagi (centnar) na Wschodzie muzułmańskim, w dawnej Turcji równa około 56,4 kg (z tur. kantar <- arab. kintar <- łac. centenarius): A tám Turcy kupowáli kantar chlebá ſuchego/ iakoby trzy kámienie náſze/ po ośmdźieśiąt y cżterech cżerwonych złotych BielKron 1597/634 (Linde).]

ZZa