[zaloguj się]
[pdf]

[KANTORKA sb f

Tekst nie oznacza pochyleń; końcowe a prawdopodobnie jasne (tak w -ka).

Fleksja
sg
N kantorka
A kantorkę
I kantorką
L kantorce

sg N kantorka. ◊ A kantorkę [zapis: -ą]. ◊ I kantorką. ◊ L kantorce.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Śpiewaczka zakonna, sprawująca funkcję solistki w chórze, intonująca pieśni; też lektorka: A onj vmarle ktore bij belij wpiſſane opcze cantorka ma przeczitacz. StatNorb 7v; y inſze ſpravy na Cantorką prziſluſza[iącze nie ma] ſie wnie podcantorka [wdawacz] [...] A tho ſłuſza na Cantorką kſiągy ſpievania ſioſtrom ieſly potrzeb vidacz albo vkazacz StatNorb 40; A ſkantorką [kustoszka ma] ieſly czo potrzeb okolo ſpievania popraviacz. StatNorb 41, 10, 17, 32v, 56.
Szereg: »kantorka, (albo, i) podkantorka; kantorka z podkantorką«: Capitulum Piąthe O Cantorcze Cantorka ma ſtacz wpravim korze. podcantorka na lewey ſtronie. A koſzda ſnich ma ſioſtr pobudzacz ku ſpievaniv. [...] A ieſly by czo zmilily wſpievaniv. tedy Cantorka albo podcantorka ma naprawicz czokolwiek. Antiphoną. pſalm. wierſz. albo czo inſzego. StatNorb 39v, 40, 40v.]

ZZa