[zaloguj się]
[pdf]

KARAWANA (12) sb f

kara- (11), kårå- (1) StryjKron; -wa- (11), -wą- (1); -wå- (10), -wa- (1) BielKron (10 : 1); końcowe a jasne.

Fleksja
sg pl
N karawåna
G karawåny
A karawånę karawåny
I karawåny

sg N karawåna (3). ◊ G karawåny (5). ◊ A karawånę (2). ◊ pl A karawåny (1). ◊ I karawåny (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Kierowane przez ludzi stado jucznych wielbłądów (12): Arábowie tám przychodzą s końmi álbo s ſkáráwany [!]/ tho ieſt z wielbłądy. BielKron 449v; Nádiecháliſmy ie gdy woyſkiem leżeli/ było ich w pocżćie trzydźieśći y pięć tyſięcy Káráwany/ to ieſt Wielbłądow/ á ludźi o cżterdźieśći thyſięcy BielKron 456; A ták przyſtałem do Káráwány Indyiſkiey BielKron 457v, 456 [6 r.], 456v, 457.

karawana czyja (1): Miáſto zburzyli/ gdzie wielkich ſkárbow y łupow doſtáli/ Bo tám y Karawąny Kupcow Tureckich záſkoczyli StryjKron 772.

W charakterystycznych połączeniach: karawana indyjska, kupcow; wodz karawany; strzedz karawany; napawać karawanę.

ZCh