[zaloguj się]
[pdf]

KARBARZ (6) sb m

Pierwsze a jasne; -årz, -arz-.

Fleksja
sg pl
N karbårz karbarze
D karbarzowi
I karbarz(e)m karbarzmi
L karbarzu

sg N karbårz (2). ◊ D karbarzowi (1). ◊ I karbarz(e)m (1). ◊ L karbarzu (1). ◊ pl N karbarze (1). ◊ [I karbarzmi.]

Sł stp brak, Sł stp nazw os notuje, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

1. Człowiek, który w majątku dworskim dozoruje gumna, znacząc na karbie stan wydawanych i przyjmowanych produktów rolnych [carbarius, karbarius Łac śr] (5): Pan álbo Rewizor/ ma przy ſobie y przy gromádźie vkázáć Kárbárzowi iáko ma mierzyć z gumná GostGosp 150, 50.

W połączeniach szeregowych (2): Vrzędnikiem/ Włodárzem/ Kárbárzem/ áni żadnym Przyſtáwem nie ma bydź gołoſzyicá/ iedno dobry goſpodarz ſobie GostGosp 150, 46.

Wyrażenie: »karbarz gumienny« (1): Dla licżby verificacya táka bydź ma z káżdey kopy: Przyśiężnicy dwá przy Rewizorze/ przy cżym ma bydź Kárbarz gumienny/ y Vrzędnik doyźrzeć tego ma GostGosp 52.
2. Nadzorca warzelni soli [carbarius, karbarius Łac śr] (1): Kárbarz Sztygár y ważnicy/ Wſzytko ſpráwni vrzędnicy BielKom A3v.
3. [Rębacz, drwal:
Wyrażenie: »karbarz drew«: Tedy ie poſtánowił Iehoſzua dniá onego kárbárzmi drew [caesores lignorum] BudBib Ios 9/27 (Linde).]

Cf KARBNIK

ZCh