[zaloguj się]
[pdf]

[KĄDZIELNY ai

Teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg
nNkądzieln(e)
pl
N subst kądzieln(e)

sg n N kądzieln(e). ◊ pl N subst kądzieln(e).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Przymiotnik od „kądziel”:
1. Od znacz. ‘przyrząd do przędzenia’; powstały przy przędzeniu:
Wyrażenie: »bajka kądzielna«: Wiele plećieſz o przodkach/ leć to báiky kądziełne/ Te chłuby twoie kłamſtwá/ y matactwá ſą pełno NeothAcros B3.
2. Od znacz. ‘kłąb włókna lnianego’:
Wyrażenie: »kądzielne paździurko, pierzenie« = paździerze, odpady powstałe przy międleniu lnu lub konopi: Glosy I 22/2; Zniſſczeie też wáſſe mienie Iáko kadźielne pierzenie MorawRozm G4v.

Cf KĄDZIOŁOWY]

ZZa