Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KIEŁBASA

Następne hasło: [KIEŁBAŚNICA] »

KIEŁBASKA (2) sb f

e prawdopodobnie jasne (tak w kiełbasa); pierwsze a pochylone.

Fleksja

	sg	pl
A	kiełbåskę	kiełbåski

sg A kiełbåskę (1). ◊ pl A kiełbåski (1).

Sł stp brak, Sł stp nazw os notuje, Cn s.v. kiełbasa, Linde XVIII w.

Znaczenia

Dem. od „kiełbasa” (2)

Dem. od „kiełbasa”; insitium Cn (2): idź ná Krákowſki rynek/ tám ſie nádziwuieſz/ áno iedná kiełbaſki ſmáży/ druga gzelce przedáie RejZwierc 111v.

W przen (1): DZiewká práłá ná lodu/ więc cżerwone nogi/ Vźrzał ieden/ rzekł iey/ tu ogień w rzyći ſrogi. [...] On iey prośił/ áby mu/ kiełbaſkę vpiekłá. RejFig Aa4v.