Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [KIERNOZAĆ]

Następne hasło: KIERNOZIĆ »

KIERNOZI (15) ai

e oraz o jasne.

Fleksja

sg
m	N	kiernozi	f	N	kiernoziå, kiernozi(a)	n	N	kiernozi(e)
	G			G			G	kiernoziégo
	A	kiernozi		A	kiernozią		A
	I	kiernozim		I			I

pl
A	subst	kiernozi(e)

sg m N kiernozi (4). ◊ A kiernozi (1). ◊ I kiernozim (1). ◊ f N kiernoziå (1), kiernozi(a) (1). ◊ A kiernozią (3). ◊ n N kiernozi(e) (2). ◊ G kiernoziégo (1). ◊ pl A subst kiernozi(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Znaczenia

Przymiotnik od „kiernoz”
- 1. Od znacz. ‘samiec świni’ (14)
- 2. Zestawienie w funkcji nazwy botanicznej: »kiernozi korzeń« (1)

Przymiotnik od „kiernoz”:

1. Od znacz. ‘samiec świni’; verrinus Mącz, Calep, Cn (14): Na to też piana ſwieża kiernozia z oczthem pomaga. FalZioł IV 4a; Verrina caro, Kiernozie mięſo. Mącz 485c, 485c; niewieśćie ſłuży świnia máchárzyná y mocz/ mężczyznie kiernoźi. SienLek 106v; Weźmi ſádłá zdebiowégo/ álbo iaścowégo/ kiernoziégo/ á lepſzé dźikiégo SienLek 128, 9v, 59 [2 r.], 102, 107v, 119, 132, 150; Calep 1113b.

W charakterystycznych połączeniach: kiernozi(e)(-a) jajca, korzeń, macharzyna (3), mięso (2), mocz, mozg, piana (2), sadło, wątroba.

2. Zestawienie w funkcji nazwy botanicznej: »kiernozi korzeń« [roślina nie zidentyfikowana] (1): Cynozolon, herba, Kiernoźi korzeń ziele/ od którego mſzicze pſóm z vſzu precz wypádayą Alii legunt Cynozoon. Mącz 76c.

Cf KIERNOZOWY