[zaloguj się]
[pdf]

KIEROWAĆ SIĘ (3) vb impf

Zawsze sie.

e prawdopodobnie jasne (tak w kierować).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 kieruje sie kierują sie

praes 3 sg kieruje sie (2). ◊ 3 pl kierują sie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. w innym znaczeniu.

Iść, udawać się w określonym kierunku (3): Więc munſztuk pátrz iáko mu/ gębę záłámuie/ Ze gdzye każą/ nie gdzye chce/ tám ſie pan kieruie. RejZwierz 129.
W przen (1):
Zwrot: »na lewo się kierować« = postępować źle (1): MOglić go ták z vrzędu/ przezwáć tym Krzywieńſkim Lecż go w cnotę á w ſtałość/ możeſz zwáć proſcieńſkim. Bo ſie iſcie ná lewo/ nie kieruie nigdy RejZwierz 57v.
a. Panować nad swoimi krokami, nie tracić równowagi; tu w przen (1): Mogą to zeznáć poſtronni ſąſiedzi/ Ze ſie kieruią y ná gołoledzi RejZwierc 210v.

Formacje współrdzenne cf KIEROWAĆ.

KW