[zaloguj się]

AROMATA (1) sb n pl

Fleksja

N áromåta.

stp, Cn brak, Linde XVIII w.: aroma.

Korzenie dodające zapachu, wonne zioła [aromawoniające ziele Murm; aromataziele korzenne Mącz 16d]: Rząd Powiátowy w Powiećie ſwym záwodźić/ y onégo z pilnośćią przeſtrzégáć/ iáko 1. Sanitatis, do którégo należą Aptéki. Aromatá. SarnStat 230.

DM