[zaloguj się]
[pdf]

KITEL (4) sb m

e jasne.

Fleksja
sg pl
N kitel
A kitel
L kitl(a)ch

sg N kitel (1). ◊ A kitel (2). ◊ pl L kitl(a)ch (1).

Sł stp notuje, Cn w innym znaczeniu, Linde XVIII w.

1. Prosty ubiór płócienny noszony przez lud, rodzaj długiej koszuli (1): Gdzież więc krol z ſwiebody ſwey kazał każdemu okrzczonemu ſuknię nową z ſukna ktore był dał z polſki przywieſć. Chcząc on lud proſty á gruby (kthory [przed ti]m wſzytko w kitlach lniauych [!] abo konopnych chadzał) [...] ku okrzcżeniu przywieſć MiechGlab 87.
2. Rodzaj płaszcza, być może o przeznaczeniu ochronnym (3):
Wyrażenia: »hispański kitel« (1): Sagulum Hispanum, Hiſpański kitel. Mącz 364b.

»żołnierski kitel« (1): Sagulo militari coopertus, W żołnierski kitel vbrány. Mącz 364c.

Szereg: »kitel albo płaszczyk« (1): Sagatus, Który tákowy kitel álbo płáſzczik nośi. Mącz 364c.

Synonim: 2. żupica.

Cf KITLA

KW